Terug naar de vaste wal.

Typisch huis op het eiland, met eigen watertoren.

Na de prachtige dag in het Parque Nacional Chiloé, heb ik mijn reis door Chili vervolgd. Ik kan, hoe graag ik dat ook zo willen, niet elke dag wandelen. Er meer te zien en te beleven in dit land.

Visserswoningen op palen, Castro.

Af en toe moet ik geld opnemen, tanken en boodschappen halen voor onderweg. Dan kom je uiteraard in de bewoonde wereld; in kleine dorpen en de wat grotere plaatsen.
Zo was ik ook met mijn ‘dingen’ in Castro bezig, waar ik ook twee nachten heb geslapen. In tegenstelling met Puerto Montt is Castro een gezellige stad met veel bedrijvigheid. Ik ben geen stads-wandelaar, maar de typische kerk kon ik niet onbezocht laten. De San Francisco kerk is in 1906 gebouwd en volledig opgetrokken uit hout. Alleen de buitenkant, wat met de regen in aanraking komt is met golfplaten bedekt. De geschilderde kleur van de kerk is zachtgeel met grijze torenspits.

San Francisco Kerk. in Castro.

In de kerk is alles van hout, waarbij de bouwer het karakter van een Spaanse kerk heeft geprobeerd te behouden. Dit keer geen wierrook, maar een heerlijke houtgeur in de kerk.

Interieur van de kerk.

Van het koloniale verleden / uiterlijk van de in 1567 door de Spanjaarden gestichte stad is niets meer over. Aardbevingen en overvallen door piraten zijn hiervan de oorzaak. Onderweg naar de ferry nam ik mijn tijd om hier en daar wat foto’s van dit betoverd eiland te maken.

Ik kon het toch niet laten om ook even het stadje Ancud te bezoeken. Dit is een vissersplaatsje en van hieruit zijn er excursies met een boot naar pinguïn broedplaatsen. In dit stadje kom je hoofdzakelijk Mapiche indianen tegen, de oorspronkelijke bevolking van dit eiland. Ancud straalt Indiaans uit, in eerste instantie doet het rommelig voorkomen, het is gewoon anders dan Gieten. Maar ik vind Ancud gezelliger en meer karakter hebben. Ik heb hier mijn lunch genuttigd; een stoofpotje crab overbakken met kaas.

Ancud.

Vanaf de veerboot naar de vaste wal waren dit keer geen Orka’s te zien, wel pinguïns en zeehonden, blijkbaar jagen deze dieren gezamenlijk op vis.
Tegen de avond vond ik een Bed and Breakfast vlakbij Ensenada dat aan het grote meer Lago Llanquihue ligt. Deze sfeervolle logies wordt door een jong stel uit Frankrijk gerund. Zij zijn tijdens hun rondreis door Chili hier blijven hangen, net zoals zovelen die hier hun geluk proberen te vinden. Ik kan me daar alles bij voorstellen, ik heb ook af en toe de nijging om een kledingkast te zoeken, zodat ik mijn tas uit kan pakken. Alleen de Spaanse taal weerhoudt mij om hier te blijven.

Kerkhof ergens tussen Castro en Ancud.