Translate

Turismo

Tweede kerstdag.
Ben ik een toerist, of een reiziger? Ik heb vaak problemen met het “toerist zijn” gehad. Rondvaarten, stadsrondritten, toeristische attracties als de Eiffeltoren, kermissen, attractieparken, boulevards, winkelmalls in andere steden dan Groningen, plaatselijke musea en meer van dat soort massa-bezienswaardigheden is niet echt mijn ding. Soms verdwijn ik noodgedwongen in de massa om toch maar even een glimp van iets bijzonders te kunnen zien. In Rome heb ik de rij gestaan om in het Sixtijnse Kapel te komen, in de drommen naar de sint Pieter om de Piëta van Michelangelo te mogen aanschouwen en in het Parijse Louvre om de Schipbreukelingen van de Medusa te kunnen zien en, nou ja, na afloop gelijk naar een terras of kroegje om onder het genot van een glas wijn weer mezelf te kunnen vinden.
Maar af en toe gebeurt het per ongeluk. Ik had eigenlijk geen zin om de tweede kerstdag met planten bezig te zijn, dat kan gebeuren. Op advies van Eloá en Trevis haar man, zou ik een boottocht naar de overkant van het Lago Todos op prijs stellen. In de beschrijving van Chileense IDS reis in 2008 stond ook een goed verhaal over deze tocht beschreven. Ik moest wel op tijd zijn voor een ticket, anders zou de boot vol zijn.
Colombiaanse in kerstsfeer
Daar stond ik dan op tijd met een ticket in m’n hand en een kwartier voor vertrek arriveerden vijf bussen vol toeristen. De koffers werden uitgeladen en verscheept. De ferry was tot de laatste plaats, blijkbaar had ik die gereserveerd, bezet.
O god, daar zit je dan op het achterdek. Iedereen zou en moest foto’s maken, eerst selfies, later samen met man of vrouw vriend of vriendin met de bergen op de achtergrond. Leuk om te zien, dat de korte armpjes van de kleine en dikke vrouwtjes met liefde én moeite on de forse lichamen van de mannen geslagen worden om dit te vereeuwigen. Ik heb hier voor het eerst het nieuwe speeltje van de Narcisten gezien nl. een telescopisch verlengstuk waar een fototoestelletje op zit, die met afstandsbediening is te activeren. De mooie mensen, want dat waren ze in hun ogen blijkbaar, maakten zo z.g. selfies met een zelf gekozen achtergrond. Enkele mensen maakten zo tientallen foto’s van zichzelf.
Senecio chilensis
Uiteraard wou ik weten waarom en waar al die mensen heen gingen.
Deze boottocht schijnt een toeristische route te zijn voor individuele of groepsreizigers die een rondreis door Argentinië en Chili maken. Dit is de verbinding tussen het Chileense Puerto Varas en het Argentijnse San Carlos de Bariloche.
De boottocht naar Peulia duurt ca. twee uur. Tijdens de overtocht met de snelle catamaran kwam ik uiteraard in contact met enkele medereizigers, waaruit bleek, dat ik midden tussen hoofdzakelijk Colombianen en Panamezen zat. Ja, wanneer je alleen door een ander werelddeel reist, ontmoet je ook andere volkeren.
Lago Santos
De boot zou vier uur later weer terugvaren, daar, aan de overkant heb ik me maar aan ledigheid over gegeven. Op de terugtocht sprak ik met twee Berlijners, zij waren op weg naar de Paaseilanden. Hij was chagrijnig omdat hij dat niet zag zitten en zij was blij dat ze haar zin had gekregen. Ik realiseerde me, dat dit soort zaken niet spelen wanneer je alleen op reis bent.
Ik kon het niet laten om ook een paar foto’s tijdens de boottocht te maken. Eén van de bergen is destijds naar mijn idee, gekozen voor het vignet van de Paramount Pictures. Ik heb deze foto gemaakt, omdat ik mij realiseerde, dat ik midden in mijn eigen geregisseerde film ook de hoofdrol speel.
Paramount Pictures
Op weg naar mijn bed and Breakfast kon ik het niet laten om nog even van de natuur te genieten. Langs de oever van een woest en kolkende rivier vond ik rijkbloeiende Erigeron myosotis en Senecio chilensis, deze kleine Asterachtige heeft grijze bladeren en bloeit goudgeel. Haplopappus macrocephalus stond hier in een spleet van lavabrokken, dit plantje gebruikte ik destijds geregeld in rotstuintjes.

Maar mijn ‘toeristische’ dag werd toch nog goed afgesloten door op het eind tegen een groep bloeiende Escallonia rubra aan te lopen. Deze mooie heester had ik twee jaar geleden voor het eerst gezien in het Chileense gedeelte van Benmore arboretum aan de Schotse westkust. De bloem is subtiel en prachtig rood.
Eloá had bij thuiskomst een schaal met mosselen, een fijne visschotel en een lekker dessert klaar staan.
Ik was vandaag even een toerist.

Escallonia rubra